Mosje komt bij God, een joods verhaal

Naverteld door Bram Moerland

Er bestaat een mooie joods verhaal. Het gaat over Mosje die sterft en bij God aanklopt om toegelaten te worden in de hemel.
God vraagt hem nieuwsgierig: 'Wat heb je zoal gedaan tijdens je leven op aarde?'
Mosje antwoordt: 'Heer, ik heb alle heilige teksten bestudeerd en precies gedaan wat daarin staat dat men doen moet. Ik heb getrouw alle wetten nageleefd.'
'Echt waar?' zegt God, en zijn gelaat betrekt enigszins. 'Dat was alles?'
'O nee', zegt Mosje, 'ik heb aan de voeten gezeten van de allerbelangrijkste rabbi's, en als ik in de geschriften niet kon vinden wat ik doen moest, vroeg ik het hen. Ik heb altijd gehoorzaam nagevolgd wat zij mij opdroegen.'
Trots kijkt Mosje op naar God, in de stellige verwachting nu een vooraanstaande plaats in de hemel, te krijgen, heel dicht bij God, want hij heeft toch zo zijn best gedaan.
Maar God kijkt helemaal niet blij.
'Weet je,' zegt hij peinzend tegen Mosje, 'ik heb eeuwen nagedacht over de mens die jij moest worden en die nodig zou zijn op de plek en de tijd waar jij geboren zou worden. Ik heb in jouw een innerlijk weten geplant van jouw persoonlijke bestemming. Ik heb je rijkelijk van talenten voorzien om met jouw bestemming te kunnen werken aan de wereld. Ik heb je hart vervuld van verlangen om datgene te doen waarvoor je bestemd was. En je hebt niet naar je hart geluisterd? Je hebt niets gedaan met al die talenten die ik je gegeven heb? Je bent niet Mosje geworden? Wat zonde, dat je zo je bestemming gemist hebt.'
En God voegt daaraan toe, na een tijdje stil te zijn geweest: 'Weet je, ik ben Liefde, en ik kan niet anders dan je toelaten tot de hemel, want ook ik moet als God mijn bestemming volgen. Hier is iedereen altijd welkom. Dat je welkom bent, dat is de hemel. Dus, daar is de hemelpoort.
Maar soms, als we elkaar aankijken, zul je de spijt in mijn ogen zien dat je niet geworden bent zoals ik je bedoeld had. En de pijn in je hart die jij daarbij zult voelen, omdat jij niet jezelf welkom hebt geheten, dat is wat jullie mensen de hel noemen.'


Andere korte verhalen van Bram Moerland vind je hier.